Magurski Park Narodowy utworzony został w 1995 roku i zajmuje powierzchnię blisko 20 tysięcy hektarów. Historia Magurskiego Parku Narodowego sięga lat 70. XX wieku, kiedy to przedstawiono pierwsze koncepcje objęcia najwyższą formą ochrony reprezentatywnego fragmentu Beskidu Niskiego w programie ochrony krajobrazu Polski przez Komitet Ochrony Przyrody i Jej Zasobów PAN. Park leży w południowej części kraju, w Beskidzie Niskim, przy granicy z Republiką Słowacką. Położony jest na terenie województw podkarpackiego i małopolskiego. Obejmuje on znaczną część obszaru źródeł Wisłoki. Na terenie MPN można poruszać się tylko po wyznaczonych szlakach pieszych, rowerowych i konnych.
Magurski Park Narodowy to również raj dla miłośników flory i fauny. Na obszarze parku znajduje się wiele rzadkich i chronionych gatunków roślin oraz zwierząt. Bogactwo przyrodnicze parku sprawia, że jest on doskonałym miejscem do prowadzenia badań naukowych i działań edukacyjnych.
Szata roślinna parku ma charakter zróżnicowany z przewagą buczyny karpackiej. Znaczną powierzchnię zajmują także bory jodłowe, świerkowo-jodłowe oraz sosnowe sztucznego pochodzenia.
W parku występuje wiele gatunków chronionych roślin. Za szczególnie cenne osobliwości uznać należy m.in: kozłka trójlistkowego, tojady: dziubaty i mołdawski, pokrzyk wilczą jagodę, podrzeń żebrowiec, dziewięćsił bezłodygowy, storczyki, goździk kosmaty i wawrzynek wilcze łyko.
Magurski Park jest jedną z najbogatszych ostoi fauny. Na jego terenie występuje 117 gatunków ptaków, np.: orzeł przedni, orlik krzykliwy, puchacz i trzmielojad oraz ptaki, które mają liczne populacje: bocian czarny, puszczyk uralski i dzięcioł białogrzbiety. Żyje tu także 57 gatunków ssaków, a wśród nich duże ssaki drapieżne jak niedźwiedź brunatny, ryś, żbik, wilk i wydra. W faunie wodnej na podkreślenie zasługują: pstrąg potokowy i głowacz białopłetwy. Park i jego otulina obfitują w liczne gatunki płazów i gadów: sala mandra plamista, traszki, kumak górski, żmija zygzakowata, gniewosz plamisty i zaskroniec zwyczajny .W grupie bezkręgowców dominują owady, wśród których na uwagę zasługują gatunki rzadkie i zagrożone motyli: niepylak mnemozyna, paź żeglarz, paź królowej oraz chrząszcze: nadobnica alpejska i kozioróg bukowiec. Do osobliwości należy występowanie skalnika prozerpiny (gatunek południowoeuropejski). Szacuje się, że na terenie parku występuje około 200 gatunków zwierząt objętych ścisłą ochroną gatunkową.
Na terenie Parku istnieją liczne ścieżki przyrodnicze, znajduje się także tutaj wiele zabytków sakralnych.
Jednym z najbardziej charakterystycznych elementów krajobrazu Magurskiego Parku Narodowego są doliny potoków. Ich wieloletnie działanie doprowadziło do wytworzenia malowniczych węższych i szerszych dolin. Strome stoki, gęste lasy i skalne ściany tworzą niepowtarzalny krajobraz, który przyciąga turystów z całej Polski.
Dzięki rozbudowanej sieci szlaków pieszych i rowerowych każdy znajdzie coś dla siebie. Można tu również spotkać liczne punkty widokowe, z których rozpościerają się malownicze panoramy górskich krajobrazów.
Magurski Park Narodowy odgrywa ważną rolę w ochronie dziedzictwa przyrodniczego Polski. Działa na rzecz zachowania i ochrony różnorodności biologicznej, a także edukacji ekologicznej społeczeństwa. Park oferuje liczne programy edukacyjne, warsztaty i spotkania, które mają na celu zwiększenie świadomości ekologicznej i promowanie zrównoważonego rozwoju.
W okolicach Magurskiego Parku Narodowego jest wiele zabytków, przypominających o tym, jak niegdyś wyglądało życie w okolicy. Znajdziemy tu budowle świadczące o współistnieniu wielu kultur i wierzeń, w tym zabytki architektury sakralnej - cerkwie w Krempnej, Kotani, Bartnym, Wołowcu, Pielgrzymce, Świątkowej Wielkiej i Małej. Ponadto przy drogach zobaczymy wiele figur świętych postaci, krzyże wyrzeźbione w kamieniu i kapliczki.
Dla najbardziej wytrwałych turystów zarząd Magurskiego Parku Narodowego przygotował wyróżnienie - Magurską Odznakę Terenową. Otrzyma ją każdy, kto zdobędzie pieczątkę wydawaną w każdym z 9 miejsc: Baranie, Diabli Kamień, Nieznajowa, Ścieżka przyrodnicza „Hałbów”, Ścieżka przyrodnicza „Kiczera”, Ścieżka przyrodniczo – kulturowa „Świerzowa Ruska”, Wątkowa, Wodospad Magurski i Wysokie. Jej celem jest zachęcanie do zwiedzania parku i promowanie walorów przyrodniczych oraz krajobrazowych.
W Magurskim Parku Narodowym na zwiedzających czeka wiele szlaków pieszych i rowerowych o różnych stopniach trudności, a także szlaki konne. Nie brak także tematycznych wycieczek, takich jak ścieżki przyrodnicze czy szlak architektury drewnianej. Znajdziemy tu wśród szlaków pieszych po jednym czerwonym, zielonym i czarnym, a także dwa niebieskie i pięć żółtych. Na kolarzy czekają 2 szlaki czerwone, 3 zielone, 2 żółte i 3 niebieskie. Niektóre z nich są transgraniczne, a długość to od 4 do 25 km. Każdy z dwóch dostępnych szlaków architektury drewnianej obejmuje minimum 4 obiekty w obrębie Magurskiego PN i otuliny. Ścieżki przyrodnicze to natomiast wyznaczone trasy, na których pracownicy MPN prowadzą zajęcia trwające od 2 do 3 godzin, dla maksymalnie 30 osób, od wtorku do piątku w godzinach pracy Ośrodka Edukacyjno – Muzealnego. Taką wycieczkę trzeba zarezerwować wcześniej. Jest 6 ścieżek do wyboru.
Wstęp do Magurskiego Parku Narodowego jest płatny, a opłatę można wnosić w punktach poboru opłat lub za pośrednictwem systemu eparki.pl.
Można wykupić bilet jednodniowy lub karnety. Ceny biletów:
Z opłat zwolnieni są:
Należy również opłacić wstęp na główną salę ekspozycyjną Ośrodka Edukacyjno-Muzealnego im. Jana Szafrańskiego w Krempnej, którą zwiedzać można tylko pod opieką pracownika Magurskiego Parku Narodowego. Ceny:
Na terenie parku organizowane są także zajęcia edukacyjne - prelekcje, warsztaty czy zajęcia w Ogrodzie Dydaktycznym oraz zajęcia wzdłuż ścieżki przyrodniczej, czy gry terenowe.